S-Łowa
Z-Łowa
Z-Łowiona Rzecz
Rzecz- Rzeczy ale również Rzeczenie -powiedzenie
Rzecz materialna jest równoważna Rzeczeniu o niej (czyli Słowo jest magicznym złowieniem Rzeczy fizycznej, dziania się, lub stanu, które są tożsame z Rzeczeniem /Rzeczą/ o nich).
Magia Słowian nie odróżnia rzeczy, dziania się, lub stanu od ich imienia. Są dla niej tożsame. Słowo ma siłę sprawczą, bo jest s-łowieniem rzeczy-wistości.
Łowienie Rzeczy-wistości
Wy-Powiada-nie / powiada-mianie / Miano to imię / powiada o mianie (imieniu)
Słowianie- Łowcy Rzeczywistości
Nadający Imiona rzeczy-wistości
która jeśli o niej nie mówić, a tylko patrzeć, jest Oczy-wistością
Ja więcej patrzę w sylaby, które powtarzają się w pewnym rodzaju słów i poszerzają ich znaczenie. Np. sło-ma, sło-ńce, sło-nić się, sło-ń, za-słon-a. Czyli coś wielkiego, skłaniającego się ku czemuś, co osłania (chroni), bądź zasłania każdą inną rzecz. Zatem Sło-wian-in to mieszkaniem domów ze słomy, zwieńczonych słomą, także nosiciel wianków słomianych (z suszonego ziela), czciciel słońca, które ma ukazać się na koniec czasów (zwieńczyć=zakończyć, ukoronować je), nosiciel słowa o słońcu także.
OdpowiedzUsuńZłowienie nie przyszło mi do głowy.
Zło-to, zło-wić, zło, zło/amać. Rzaczej.
Ach, te skojarzenia. ;-)))
Pozdrawiam, Ewa
W słowiańskich językach "S" i "Z" występują zamiennie, z powodu bliskości brzmienia. Na przyklad w j. polskim "zjeść" w rosyjskim "sjest'", w polskim "zdjąć' w rosyjskim "sniat'"
UsuńOczywistym jest rdzeń "słow" w wyrazach "słowo" i "słowianie", za taka interpretacja przemawia nazywanie sąsiadów "niemcami" inaczej "Niemowcami" czyli niemymi, nie znajacymi mowy.
Oswajanie, łowienie rzeczywistości przez nadawanie nazw. To człowiekowi ponoć Bóg powierzył nadawanie nazw. rzecz nazwana jest schwytana pojęciowo, więc istniejąca. Nienazwane jest nieokreślone.
Wyraz "słoma" idąc tym samym tropem, mozna wyjaśnić jako z-łoma, czyli coś złamanego. W porównaniu do rosyjskiego : słomat', co wydaje się dość logiczne, bo słoma to złamane -słomane źdźbła zboża.
I tak dla zabawy:
W języku rosyjskim jedną z nazw psa jest "pios", w jezyku polskim, oczywiście "pies"
I teraz w języku polskim jest określenie "pios-enka", ale również "pieśń"
a w języku rosyjskim "pies-nia"
Słyszalas kiedys śpiewające psy? Wiekszość z nich kocha spiewac.
http://www.youtube.com/watch?v=YDUTP3jtr6I
Stąd s-łowiono to zwierzę, nadajac mu imię pies lub pios.
Czemu nie odwrotnie, a z powodu koguta/kokot/ który pie-je
Ciekawostka: cytat z portalu psy.pl
"Czy przodkiem psów domowych jest rzeczywiście wilk? Część badaczy przypuszcza, że raczej dziki psowaty, podobny do śpiewającego psa z Papui-Nowej Gwinei. Cóż to za pies?
http://www.psy.pl/archiwum-miesiecznika/art1624.html
Pozdrawiam tropicielkę słów
Musze jeszcze dopisac, ze słowianie nie byli czcicielami słońca, ale ludem Świętowita - Swiatowita, idącego jednocześnie w czterech kierunkach.
Usuńi jeszcze jedno: Rzeczywistość
OdpowiedzUsuńRzeczy-W-Istość czyli istność w rzeczy, istnienie w materii, a jednocześnie w słowie. (Rzeczenie to inaczej powiedzenie czegoś. U Ślązaków mówi się "rzekam", a nie "mówię"), Rzeczenie /mówienie/ stwarzające istność.
inaczej Rzeczy-W-Istość, to "a słowo ciałem się stało" ;)
Pozdrawiam
U nas na Podlasiu koguty śpiewają, a ludzie pieją-piejut. ;-)
OdpowiedzUsuńI mówi się "ja każu, ty każesz" zamiast rzec, powiedzieć, mówić to howoryty (skojarzenie z rozhoworem).
Lokalizmy też są świetne.
Pozdrawiam, ES
Bardzo fajnie przedstwilas znaczenie wyrazania "SLOWA". Tak, cos w tym jest!
OdpowiedzUsuńSlowo powiedziane, a nawet pomyslane, jest rzucone w przestrzen i gdzies tam wiruje, obraca sie, i chyba do nas wraca?!
Dlatego staram sie zyc w zgodzie z sama soba, ze swiatem ktory mnie otacza (chociaz czasami wiele rzeczy jest sprzecznych z moja natura), nie krzywdzic innych, po prostu zyc szczesliwie.
Pozdrawiam imienniczko:)