środa, 16 marca 2016

Moc słowiańskich Motanek

Słowiańskie lalki nigdy nie posiadały twarzy, oblicza. Bo nigdy to nie były zwyczajne lalki, ale wykonywane według prawideł magii (Mag - znaczyło maguczij, mogący, pełen mocy). Czyli Lalki, Kukły, były wrotami do mocy. Zabawa takimi lalkami, nigdy nie  była zwykła zabawą, ponieważ wyzwalała moc. Motanie Lalki-Kukły, było nawiązywaniem komunikacji z Mocą.
Intencja w jakiej lalka jest motana, nadawała mocy kierunek.
Słyszeliście zapewne o jasnowidzach, potrafiących nawiązać kontakt z zaginionymi osobami, posługując się jakąś częścią z garderoby noszonej kiedyś przez takiego człowieka? Dzieje się to dlatego, że każdy z nas posiada indywidualny rys energetyczny. Niepowtarzalny magiczny podpis, który zostawia na rzeczach z jakimi ma kontakt, odrobiny DNA, które sa antenami do wszechświata.
Dlatego Motanki powinniśmy wykonywać z materiałów pochodzących z indywidualnej, znoszonej odzieży, lub materiałów mających z nami bezpośredni kontakt (np używane prześcieradło). Nie mogą one być jednak syntetyczne, ponieważ syntetyk nie należał nigdy do świata ożywionego. Nadaną rolę spełną przykładowo: bawełna, len, tkanina konopna, wełna, jedwab.
Jeśli robimy Motankę z intencją dostatku domowego, uzywamy rzeczy służących całemu gospodarstwu domowemu, np zużyty obrus, zasłonki i tym podobną materię.
Oprócz tego nadają się wszelkie rzeczy pochodzenia naturalnego, np słoma, pęki trawy, patyki, czesanka lniana, łuski z kolb kukurydzy, łyko.
Wszystko zależy od inwencji twórczyni, oraz zadania jakie ma spełnić Motanka.
Motanka powinna posiadać Duszę. Ta "Dusza" to dodatkowa pomoc od roślin mocy.
Duszą może być np szałwia, mająca moc oczyszczania i ochrony, może być laur sprowadzający prorocze sny, liście jabłonki dla Motanki-mateczki mającej sprowadzić do domu nowe dzieci, brzozę, miętę, magiczną bylicę, albo ziarna i nasiona wszelkiego rodzaju dla Motanki Ziarnuszki utrzymującej ład w domu, żony dla Domowika, duszka pomagającego w gospodarstwie. Ta "Dusza" to coś w rodzaju dodatkowych filtrów oczyszczających intencję i dodających mocy od świata roślinnego.
Ubrania Motanki powinny być tradycyjne, a lalce należy zawiązać chustkę na głowie.

Można zrobić Motankę dla innej osoby, jednak tylko dla osoby bardzo bliskiej, np matka dla córki, babka dla wnuczki, ponieważ istnieje tutaj łączność po linii genetycznej.
Osoba wykonująca taką Motankę, powinna powiadomić  Motankę dla kogo jest wykonywana, oraz poinstruować nową właścicielkę, by uzupełniła Lalkę o materiał należący do jej rzeczy. Nowa właścicielka powinna jej nadać imię nawiązujące do zadania jakie ma spełnić (imię jest sekretne) oraz podarować lalce jakiś ładny drobiazg od siebie, dla ozdoby. Koraliki, wykonać małą bransoletkę, albo np wstążkę do włosów. Korale można wykonać np z pestek od jabłek.

Jeszcze jedną ważną zasadą jest nie używanie do robienia Motanek igieł i nożyczek.
Motankę wykonać należy z materiałów dartych, a jeśli materiału nie da się odedrzeć (np wełna) można uciąć ją wcześniej, przed robieniem motanki i wystrzępić brzeg wyciągając nitki.
Robiąc motankę, chowamy wszystkie ostre i metalowe narzędzia, by nie dotknąć nimi lalki.

Są Lalki o trwałych funkcjach, takie jak Ziarnuszka, czy Motanka zapewniająca dostatek wszystkiego w domu, i są lalki spełniające zadania (Zadanice), takie jak lalka-Mateczka, motana w intencji urodzenia dziecka, oraz lalki spełniające inne pojedyncze życzenia. Takie lalki należy spalić po wykonaniu zadania. Nie damy rady wychować przecież piętnastki dzieci :).
Nigdy nie należy ich prosić o pieniądze. Możemy prosić natomiast o powodzenie w wykonywaniu pracy, co oczywiście przełoży się pośrednio na pensję.
Nie można też zadać jej intencji krzywdzenia kogokowiek.
Lalki mające sprowadzić drugą połowę do Twojego życia, nie powinny być nastawiane na konkretna osobę. To nie jest dobra magia. Możemy dać intencję sprowadzenia najlepszego dla nas partnera i wymienić jego cechy, jednak nie wolno nam ingerować w życie człowieka którego znamy. Jeśli przeznaczony jest dla nas, dostaniemy go i tak, jeśli nie, skrzywdzimy i siebie i jego, ściągając go z przeznaczonej mu ścieżki.
Tak więc Motanka bez twarzy ma już ciało, ubranie, duszę, imię, prezent i zadanie.
Teraz należy zapytać, skąd pochodzi moc do jakiej daje dostęp Motanka.
Otóż, przez tysiąclecia trwania, naród słowiański jednolity genetycznie, wytworzył ogromny zbiornik mocy należący wyłącznie do Słowian. Geny to nie tylko sekwencje białek, ale również anteny do określonej przestrzeni we Wszechświecie. To jak odbiornik radiowy nastrojony na właściwą stację nadawczą.
Tam zgromadzona jest moc i wiedza należące wyłącznie do nas. Nie jest to żadna bajka, bo tylko my posiadamy klucze do tej przestrzeni. Kluczami są geny. Mówiąc językiem współczesnym, Lalka razem z jej intencją jest rodzajem linku do określonego miejsca w tej przestrzeni.
Ta przestrzeń, to nasza NadDusza.
Czystość genów, to nie jest jakiś podły rasizm. Jest w tym głębszy sens. Czystość odbioru informacji. Wymieszana ludzka pulpa nie odbierze czysto żadnej stacji, urwie się łączność z wielotysiącletnimi duszami ożywiającymi narody.
Stąd pisałam na początku, że zabawa Tymi lalkami nigdy nie jest zwykłą zabawą, lecz obrzędem magicznym i należy uważać na zasady zabawy nimi.
Także nasze słowiańskie zabawy nigdy nie były samymi zabawami, ale działaniami magicznymi (mogucznymi, pełnymi mocy) podtrzymującymi naszą zbiorową moc i czerpaniem potrzebnych energii. Zasadą naszych obrzędów, była radość i świętowanie, stąd charakterystyczny rys tej słowiańskiej siły. Jest jasna.

Jeszcze pytanie o twarz lalki?
Jeśli damy jej twarz, moc przestanie przepływać przez nią do nas i naszych spraw, a zatrzyma się na niej. Dając jej twarz, dasz jej osobowość.
Dawniej mówiono, że taka lalka może opętać właściciela i działać według własnej woli.
Sprawdzisz to, wykonując lalkę, że tylko pierwszy impuls do wykonania jet twój, potem lalka "robi się sama" dopasowując do intencji w jakiej ją robisz.
Lalki jakimi bawiły się słowiańskie dzieci, nigdy nie miały twarzy.

Motanki to nie jest żadna zła magia, to jedynie korzystanie z tego co do nas należy.
I korzystajmy z tej mocy, stworzonej siłą wszystkich naszych pokoleń.
I pamiętajmy, że Bogowie umierają, jeśli już nikt o nich nie pamięta.

To wszysto co tu napisałam, to prezent od Motanki, jaką wykonałam wczoraj dla mojej Córki.
Skończyłam ją późnym wieczorem, posadziłam tyłem do lustra i poszłam spać. A nad ranem przyszły wizje tego wszystkiego, co niezbyt poradnie usiłowałam opisać na blogu. Nie jestem w stanie opisać tych wszystkich powiązań jakie istnieją między tą i tamta stroną. Jedno wiem, że potrafię teraz o wiele więcej, choć nie jest to do wypowiedzenia.
I przyszła do mnie wizja trzech moich Motanek razem z ich imionami. Jedna dla Snu, druga dla Jawy, a trzecia dla tej strony niewypowiedzianej, z której wypływa i Sen i Jawa.
No i oczywiście będzie też Ziarnuszka, żeby mój Domowik chętniej utrzymywał porządek w obejściu i dbał o domową zwierzynę w postaci kota Maćka ;)










sobota, 12 marca 2016

O grzybach godnych zielarskiej uwagi.


Nad Ogrodem Na Końcu Świata przeleciały klucze żurawi, odzywają się wiosenne ptaki, pierwsze zielone jedzenie w osobie podagrycznika, zwanego u nas Śnitką, oraz listków ziarnopłonu, wychynęło ponad powierzchnię gruntu i warstwy jesiennych liści.
Z ogrodowych wieloletnich roślin, zieleni się drobny okrągły szczypiorek, natomiast rządek kędzierzawej pietruszki wysiany równolegle do niego, został zeżarty przez jakąś nornicę. Z drugiego rządka pietruszki naciowej o prostych liściach ocalały dwie roślinki. Tutejsze gryzonie odznaczają się wielką namiętnością do pietruszki, niestety.
Zdążyłam posadzić już 30 metrowy rząd żywopłotu z trzmieliny. Przeniosłam ją z wąwozu, gdzie wysiała się i wzrosła w dużych ilościach. Trzmieliny nie trzeba formować, kończy wzrost dotarłszy do ok 3 metrów wysokości. Nie podlałam, a w nocy wyręczył mnie deszcz. Niestety, to jeszcze nie ten, o którym pisała Gorzka Jagoda. Ciągle jeszcze wisi ciężka po-zimowa atmosfera, a w powietrzu nie czuć życia.
Dobrze mają się za to różne dziwne hubowate grzyby, tajemnicze, cudowne istoty.
Półtora roku temu, przemierzyłam wzdłuż i wszerz "mój" las w poszukiwaniu wrośniaka różnobarwnego i doszłam do smutnego wniosku, że niestety, grzyb ten zostanie w Niebieskiej Chacie tylko teorią.
Wrośniak zapalił moją wyobraźnie. Nic dziwnego, należy do rodziny żagwiowatych ;)
Chińczycy używali go tradycyjnie "od zawsze" dla stonizowania energii Qi, do wzmacniania i równoważenia układu immunologicznego, przy kaszlu, chorobach wątroby i nerek, przy chronicznym zmęczeniu, kołataniu serca braku spokoju wewnętrznego i rozproszeniu,zawrotach głowy.
Współczesne badania stwierdziły że wrośniak pomaga odbudować prawidłową mikroflorę układu pokarmowego, skutecznie zwalcza candidozę ponieważ aktywuje receptor rozpoznawania grzybów patogennych, udowodniono, ze działa przeciwrakowo (prostata, rak żołądka, ostra białaczka, chłoniaki, rak mózgu, szyjki macicy, pęcherza moczowego, przełyku, czerniak i in), zabija pierwotniaki (w tym toksoplazmozy i uwaga-malarii, a klimat nam się zmienia ;)
Ponadto działa na gronkowce, wirusy (w tym HIV i wirusowe zapalenie wątroby, opryszczkę).
Z innych właściwości to: przeciwcukrzycowe, przeciwreumatyczne, pomocne przy stwardnieniu rozsianym,bielactwie i mocno antyoksydacyjne oraz odtruwające.
Zwiększa wydolność płuc. Podobno bardzo pomocny w początkowych stadiach boreliozy.
Literatura podaje, że wrośniaka różnobarwnego można bezpiecznie stosować przez długi okres czasu.

Zebranego wrośniaka trzeba ususzyć w temperaturze do 50stC, i przechować w szczelnym słoiku w ciemności. Warto włożyć do słoika bibułę, która ustrzeże przed przypadkowym zwilgotnieniem zbiorów.

Dawka dzienna to ok.10 gram grzyba, w postaci suchego proszku zażytego i popitego gorącym napojem (3xdziennie po 3 gramy), albo w wywarze, gotowanym na niewielkim ogniu około godziny (10 gram na pół litra wody). Połowę wywaru pijemy rano, a połowę wieczorem.
Chińczycy podawali coriolusa w wywarach albo w zupach.
Współczesna farmacja wyodrębniła z grzyba coriolan, substancję czynna, którą sprzedaje się w aptekach pod nazwą Krestin.

Kolory wrośniaka różnobarwnego są zmienne, warto obejrzeć wiele zdjęć tego leśnego klejnotu, aby nabyć jakiejś pewności, że to właśnie z nim mamy do czynienia.
Pocieszeniem jest, że wśród hubiaków nie ma grzybów trujących, najwyżej niejadalne.

Wracając do opowieści o moich poszukiwaniach coriolusa versicolor, to przyroda zrobiła mi kolejną niespodziankę, bo jesienią na jesionowym pniu koło chaty wyrosło coś, co zaczęło przypominać kolonię wrośniaka. I rzeczywiście, teraz na przedwiośniu obejrzałam dokładnie gościa i po próbie organoleptycznej (miły grzybowy zapach i słodkawy smak), charakterystycznej budowie (cienki i elastyczny miąższ bez zgrubienia w miejscu przyrastania, oraz różnokolorowe kręgi przyrostu, z cienkim białym brzegiem), mam pewność że to on.
Pierwsze partie grzyba ususzone i następny eksperyment niebawem się zacznie.
Oczywiście na sobie.
Nie posiadam żadnej z długiej listy wymienionych chorób na które pomaga wrośniak. Interesują mnie właściwości oczyszczające, wzmacniające energię (wiosna) i układ immunologiczny. Wrośniak będzie stanowił jeszcze jeden środek w oczyszczaniu mojego ciała ze wszystkiego, co zgromadziło w czasie miejskiego, wyniszczającego życia.

A swoją drogą, to ciekawe jest, że ilekroć zacznę mieć bzika na punkcie jakiejś rośliny, to po jakimś czasie ona znajduje się na mojej ziemi, a potem rozrasta w większych ilościach. Coriolus versicolor nie jest pierwszy.

Pozdrawiam jeszcze trochę sennie i prawie wiosennie